17 آوریل 2024- متاآنالیز اخیر که در BMC Cardiovascular Disorders منتشر شده است، پتانسیل روزه داری با محدودیت زمانی ((TRF[1] را به عنوان یک استراتژی درمانی برای کاهش وزن کل بدن با هدف قرار دادن بافت چربی، و بهبودهای بالقوه در عملکرد قلبی متابولیکی نشان داده است.

این مطالعه نشان داد که مداخلات فستینگ با محدودیت زمانی می‌تواند به طور موثر توده چربی و وزن بدن را کاهش دهد و در عین حال توده بدون چربی بدن را حفظ کند. این نشان می دهد که با این روش افراد به جای از دست دادن عضله و آب بدن، چربی های خود را از دست می دهند.

به گفته ی محققان، نتایج با اصلاح روش محاسبه -به عنوان مثال، متارگرسیون با تعدیل Hartung-Knapp- دچار تفاوت هایی جزئی شد. بطوری که پس از این اصلاح، اگرچه کاهش درصد چربی بدن از نظر آماری قابل توجه بود، اما محققان هیچ تفاوت قابل توجهی را در کاهش وزن مشاهده نکردند. با این حال، کاهش قابل توجهی در فشار خون سیستولیک مشاهده شد.

روزه داری با محدودیت زمانی، یک الگوی غذایی است که مصرف غذا را به یک بازه زمانی خاص در هر روز محدود می کند، و به دلیل مزایای بالقوه ی آن برای سلامتی، توجه زیادی را به خود جلب کرده است. در سال‌های اخیر، محققان مطالعات متعددی را برای بررسی اثرات آن بر جنبه‌های مختلف سلامت، از جمله عوامل خطر بیماری‌های قلبی عروقی (CVD) انجام داده‌اند.

یک متاآنالیز که نتایج این مطالعات را ادغام می‌کند، با هدف بررسی تأثیر TRF بر عوامل خطر کلیدی، از جمله متابولیسم گلوکز، وزن بدن، فشار خون و پروفایل لیپیدی انجام شد. Juntao Kanو همکارانش از موسسه سلامت Nutrilite، در شانگهای چین، به جستجوی سیستماتیک در پنج پایگاه داده برای مطالعات مرتبط تا ژانویه 2023 پرداختند. دوازده مطالعه پس از اعمال معیارهای ورود واجد شرایط برای تجزیه و تحلیل بودند. ارزیابی کیفیت مطالعات با استفاده از ابزارهای ROBINS-I و ROB-2.0 انجام شد. خطر سوگیری مطالعات با استفاده از Revman 5.3 ترسیم شد و تجزیه و تحلیل داده ها شامل تعدیل Hartung-Knapp با استفاده از نسخه ی R 4.2.2 انجام شد.

محققان گزارش دادند: "گروهی که تحت مداخله TRF قرار گرفتند، کاهش قابل توجهی در وزن بدن(SMD: -0.22)  و توده چربی SMD: -0.19) (را نشان دادند، در حالی که توده بدون چربی(SMD: -0.09)  خود را حفظ کردند".

در نتیجه، این تحقیق نشان داد که روزه داری با محدودیت زمانی به طور موثر وزن بدن و توده چربی را بدون تأثیر بر توده بدون چربی کاهش می دهد، که نشان دهنده ترجیح کاهش چربی است.

این یافته ها، پتانسیلTRF را به عنوان یک استراتژی برای بهبود ترکیب بدنی برجسته می کند. با این حال، نیاز به آزمایش‌های بالینی بیشتر برای بررسی مکانیسم‌های اساسی و تأثیرات گسترده‌تر این مداخله، به‌ویژه در مورد سلامت قلب و عروق وجود دارد.

محققان نوشتند: «تحقیقات آینده باید با در نظر گرفتن تفاوت‌ها در ویژگی‌های بافت چربی و متابولیسم، پاسخ‌های جنسیتی خاص بهTRF را روشن کند. این امر درک ما را از نقش روزه داری با محدودیت زمانی در ارتقای سلامت متابولیک افزایش می دهد».

منبع:

https://medicaldialogues.in/cardiology-ctvs/news/time-restricted-fasting-may-effect-weight-loss-and-improve-cardiometabolic-function-study-127273